Εαρινή προσμονή
Δυο
γουλιές κρασί να πιω μαζί σου,
κάτω απ’
το φεγγαρόφωτο.
Δυο
συγχορδίες δακρυσμένες
να
ξεπηδήσουν απ’ την κρεμασμένη
στον
τοίχο κιθάρα.
Δυο
λόγια υπόσχεσης
σαν
όρκος διαλεχτός
και
λίγος έρωτας,
όχι
περισσότερα, όχι λιγότερα,
μόνο
αυτά, μόνο μ’ αυτά.
Αρκούν
να ξεστρατίσουμε
ως των
σύννεφων την αυλή.
Αρκούν
να αλητέψουμε
στων
κυμάτων την παραζάλη.
Εκεί να
ζήσουμε για το τώρα,
όχι για
το αύριο, ούτε για το χθες.
Εκεί να
προλάβουμε την μακροθυμία του Θεού,
εκεί να
προλάβουμε και το χάδι του.
Έλα
τώρα, που χαμογελούν τα νυχτολούλουδα,
έλα
τώρα, πριν ξημερώσει.
Τελειώνω
το ποίημα μου,
βιάσου
να με προλάβεις.
Ιωάννα Α. Αγγελή
Το ποίημα "Εαρινή προσμονή" περιλαμβάνεται
στο Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2018 του βιβλιοnet
