Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Ιωάννα Α. Αγγελή, Εαρινή Προσμονή






Εαρινή προσμονή


Δυο γουλιές κρασί να πιω μαζί σου,
κάτω απ’ το φεγγαρόφωτο.
Δυο συγχορδίες δακρυσμένες
να ξεπηδήσουν απ’ την κρεμασμένη
στον τοίχο κιθάρα.
Δυο λόγια υπόσχεσης
σαν όρκος διαλεχτός
και λίγος έρωτας,
όχι περισσότερα, όχι λιγότερα,
μόνο αυτά, μόνο μ’ αυτά.
Αρκούν να ξεστρατίσουμε
ως των σύννεφων την αυλή.
Αρκούν να αλητέψουμε
στων κυμάτων την παραζάλη.
Εκεί να ζήσουμε για το τώρα,
όχι για το αύριο, ούτε για το χθες.
Εκεί να προλάβουμε την μακροθυμία του Θεού,
εκεί να προλάβουμε και το χάδι του.
Έλα τώρα, που χαμογελούν τα νυχτολούλουδα,
έλα τώρα, πριν ξημερώσει.
Τελειώνω το ποίημα μου,
βιάσου να με προλάβεις.

Ιωάννα Α. Αγγελή

  Το ποίημα "Εαρινή προσμονή" περιλαμβάνεται
στο Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2018 του βιβλιοnet

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Ιωάννα Α. Αγγελή


 

Από τη συμμετοχή της ποιητικής συλλογής 
"Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς"
στο 2ο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Έκφρασης και Δημιουργίας Εκπαιδευτικών
 με τίτλο "Με το βλέμμα του δασκάλου...",  
που διοργανώθηκε από τη Δ΄ Διεύθυνση Π.Ε. Αθήνας, 
δια της Υπευθύνου Πολιτιστικών Θεμάτων κ. Λώρας Πετροπούλου, 
σε συνεργασία με το Δήμο Π. Φαλήρου, 
το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 
και τις Διευθύνσεις Π.Ε. Α΄ Αθήνας και Πειραιά, 
δια των αντίστοιχων Υπευθύνων Πολιτιστικών Θεμάτων 
( Πολυχώρος Δήμου Παλαιού Φαλήρου, 4-5 Μαρτίου 2017)


Απαγγελία Ποιημάτων για τη γυναίκα,
στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χαραυγή, 
στα πλαίσια του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας ( Μάρτιος 2017 )



Από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής 
"Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς", 
 στον χώρο των εκδόσεων Όστρια (Απρίλιος 2015)

Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

Κριτική της ποιητικής συλλογής "Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς" της Ιωάννας Α. Αγγελή από τη δρ. Μαρία Ν. Σκόμπα




2 Απριλίου 2015

Διαβάζοντας, την ποιητική συλλογή «Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς», αντιλήφθηκα πως η ποίηση της Ιωάννας Αγγελή ταξίδεψε από την αισθητική έκφραση των εφηβικών της χρόνων στην αισθητική έκφραση της ώριμης αρμονίας και της ιδεατής πληρότητας.
Εναρμόνισε αβίαστα τις παραστατικές δυνάμεις της στιγμής με την απόλυτη αρέσκεια της συνέχειας, του … για πάντα…
Η αισθητική συγκίνηση που απορρέει από τα ποιήματά της δεν οδηγεί στην επιθυμία για το απτό και υλικό αλλά για τη μοναδική αισθητική και πνευματική συγκίνηση του υπερβατικού.
Η γραφή της, περιοριστική στην αρχή, ελεύθερη και ρευστή στη συνέχεια… οργανωμένη στην αρχή, προοδευτικά ευαίσθητη και εξελισσόμενη στη συνέχεια… αναδύει τη διάθεσή της για σιωπηλή συμμαχία με τον υπερατομικό λόγο.
Ορμώμενη από υποκειμενισμό και προσωπικές στιγμές ξεδιπλώνει και διακρίνει, ως μια νέα ραβδομάντης, την ωραιότητα της ψυχής της αναγνώστριας και του αναγνώστη των ποιημάτων της.
Τα ποιήματα του τρίτου μέρους της συλλογής έχουν τίτλο «Τα ερωτικά του ονειρικού απόλυτου».
Είναι ποιήματα που αποτυπώνουν την ερωτική διάθεση της ποιήτριας με νοηματική και αισθητική γραφή.
Η ποιητική έκφραση βρίσκεται στο απόγειό της και βρίσκει διέξοδο άλλοτε μέσω της απλής και καθαρής εικόνας των αισθήσεων και συγκινήσεων και άλλοτε μέσω της συνολικότητας του στίχου και της στροφής.
Οι λέξεις, οι φράσεις, οι στίχοι αποκτούν νόημα και συνειρμικά οδηγούν στο «αέναο κάλεσμα και την αέναη ενσυναίσθηση», « στη στιγμή της ηδονής και το νυχτερινό αντάμωμα».
Αυτό αποτελεί και το φιλοσοφικό στοιχείο της ερωτικής ποιητικής ενότητας της συλλογής.
Οι λέξεις πάλλονται ρυθμικά αποδίδοντας τους λόγους της καρδιάς και την ερωτική στάση του συνειδητού και του ασυνείδητου.
Τα ρήματα δημιουργούν το αισθητικό αποτέλεσμα των προσωπικών ομολογιών που ξεπερνούν τη λογική και τους φραγμούς της και όπως αναφέρει η ίδια η εισαγωγή της… (αν και αναφέρεται στους σημαντικούς ανθρώπους που υπάρχουν στη ζωή της)… της επιτρέπουν να πετά ψηλά, ξέγνοιαστα και ελεύθερα…
Η άλογη δύναμη της ποίησής της εντοπίζεται στα ποιήματα που μετουσιώνουν την ουσία της ζωής, του πάθους, της αγάπης, της έκστασης και της ηδονής, σε τέχνη, σε έρωτα για δημιουργία και έκφραση.
Τούτο αποτελεί στοιχείο της εσωτερικής καλλιέργειας, της εσωτερικής αρμονίας και των εξωγενών κλυδωνισμών.
Αποκάλυψη της ενότητας είναι η επιτυχής σύνδεση των πραγματικών, των καιρικών ανθρώπων με το υπερβατικό και ερωτικό είναι.
Οδηγούμαστε σταδιακά στη μέθεξη για το ωραίο, και τη βίωση της αισθητικής συγκίνησης.
Κλείνοντας, θα έλεγα πως αποτελεί στοίχημα της ποιητικής συλλογής, αλλά και για την ίδια την ποιήτρια, η αναβίωση, η δυνατότητα αναδημιουργίας, η μεταδοτότητα των ποιημάτων και το ανέβασμα των αναγνωστών και αναγνωστριών στην ανώτερη σφαίρα της πνευματικής πληρότητας… χωρίς περιορισμούς…

Μαρία Ν. Σκόμπα
Διδάκτωρ Κοινωνικής Πολιτικής
 του Πάντειου Πανεπιστημίου

Κριτική της ποιητικής συλλογής "Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες καρδιάς" της Ιωάννας Α. Αγγελή από τη φιλόλογο Ελένη Πάντου




16/12/2015

Όμορφη ποιητική συλλογή που εντυπωσιάζει και συγκινεί με την γνησιότητα και την απλότητα ενός πηγαίου και αυθόρμητου λόγου και αποκαλύπτει τον πλούσιο ψυχικό κόσμο της δημιουργού, η οποία νοιάζεται να συλλάβει το μυστικό νόημα της ζωής και το βρίσκει τελικά στη βίωση των πιο όμορφων συναισθημάτων. Ένα λουλούδι την ώρα που ανοίγει τα πέταλά του, το φτερούγισμα ενός πουλιού, η γλυκειά μελωδία της φύσης, η απλότητα των πιο ταπεινών καθημερινών στιγμών και κυρίως η παρουσία των αγαπημένων της προσώπων είναι σε θέση να πυροδοτήσουν την έκρηξη των πιο δυνατών συναισθημάτων και να τα μετουσιώσουν σε στίχους ικανούς να αγγίξουν την ψυχή μας.
Με έντονα λυρικούς τόνους και χωρίς να δεσμεύεται από την ανάγκη της αυστηρής δόμησης του στίχου θα αφήσει να απελευθερωθεί όλο το πάθος της για τη ζωή, για τον έρωτα, όλη η αγάπη και η τρυφερότητα για τα αγαπημένα της πρόσωπα και θα σταλάξει στις ψυχές των αναγνωστών της όλο το απόθεμα της ανθρωπιάς της!!!

Ελένη Πάντου
Φιλόλογος

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Συνέντευξη της Ιωάννας Α. Αγγελή από τον ποιητή Δημήτριο Γκόγκα




Τρίτη, 15 Σεπτεμβρίου 2015

 

Ιωάννα Α. Αγγελή: «….κάθε στίχος μου αποτελεί πηγαία και αυθόρμητη κατάθεση ψυχής…»




«….Και το ταξίδι στ’ ανοιχτά πελάγη σου να μην έχει τέλος,

μόνο αρχή, αρχή και πηγαιμό,

αρχή σε κάθε προσδοκία, πηγαιμό σε κάθε πόθο εκπλήρωσης

και πάλι ν’ αρχίζει και πάλι να νοσταλγεί και πάλι να ονειρεύεται,

ακάματα να οδεύει, αγόγγυστα να πονά, χωρίς σταματημό….»
 


γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας


Η ποιήτρια Ιωάννα Αγγελή γεννήθηκε στη Λάρισα το 1973. Σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στις Σέρρες. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Τα ποιήματά της, τα γνωρίσαμε από την ευγενική προσφορά ενός καλού αναγνώστη της ποίησης να μας στείλει μικρό απόσπασμα της πρώτης ποιητικής συλλογής "Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς" (εκδόσεις Όστρια) για να συμπεριληφθούν στο ποιητικό μου ανθολόγιο «Οι ποιητές που αγάπησα και άλλες μικρές και μεγάλες ιστορίες λόγου». Στα λίγα ποιήματα που διαβάσαμε φαίνεται καθαρά ότι η ποιήτρια έχει την τόλμη και την δύναμη να δηλώσει παρούσα στον ποιητικό χώρο. Σε αυτά κυριαρχεί ο έρωτας και οι …ανεμοπορίες της καρδιάς. Μέσα από τους στίχους της ταξιδεύουμε αλλά σίγουρα όχι μόνοι μας. Η ποιήτρια είναι σε κάθε στίχο δίπλα μας, ρυθμίζοντας τις ταχύτητες στο χρόνο, έτσι ώστε να μην χάνεται καμία απολύτως εικόνα από τις μικρές και μεγάλες εκρήξεις των συναισθημάτων. Όπως και η ίδια αναφέρει «…μέσα από τις Ανεμοπορίες καρδιάς γίνεται προσπάθεια ο έρωτας να αναβιωθεί ως έννοια, ιδέα και αξία πνευματικής ανάτασης και ηθικής διάπλασης…..»


Η κα Ιωάννα Αγγελή αποδέχτηκε την πρόσκλησή , το αίτημά μας να παραχωρήσει τη μικρή συνέντευξη που ακολουθεί και την ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιά μας.


--Κυρία Αγγελή, σας γνωρίσαμε ουσιαστικά με την πρώτη σας ποιητική συλλογή "....Ανεμοπορίες καρδιάς " Μια συλλογή όπου κυριαρχεί ο έρωτας, οι περιπέτειές του και τα πάθη της καρδιάς. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για αυτή τη δουλειά σας.

Ι.Α: …ας ξεκινήσω με τον τίτλο της συλλογής…
Ποιήματα στιγμής… γιατί κάθε στίχος αποτελεί αυθόρμητη και πηγαία κατάθεση ψυχής, κάθε στιγμής που η καρδιά αποζητούσε να αποδράσει στην ανθεκτικότητα του χρόνου, που είχε ανάγκη να φωνάξει μέσα από τη σιωπή και να επιβεβαιώσει την ίδια την ύπαρξή της.
Ποιήματα ζωής… γιατί όλες αυτές οι στιγμιαίες εκρήξεις γνήσιων συναισθημάτων αποτέλεσαν την αφορμή για να αποκτήσει η ύπαρξη οντότητα και να χαράξει στο χρόνο διαδρομές ταπείνωσης του εγώ.
Ανεμοπορίες καρδιάς… γιατί όταν η καρδιά μας ανεμοπορεί ελεύθερα στον καθάριο ουρανό της, προσεγγίζουμε το ξεχασμένο, αθώο παιδί που έχουμε μέσα μας και έτσι σιωπούν οι υπερφίαλες φωνές μας…
Το βιβλίο χωρίζεται σε 3 ενότητες, στα ¨Ποιήματα της προσδοκίας και της γλυκιάς απελευθέρωσης¨ που αποτελούν την πρώτη ενότητα, στα ¨Μελοποιημένα ερωτικά¨ της δεύτερης ενότητας, δύο ενότητες που γράφτηκαν σε βάθος χρόνου από την περίοδο της «ανώριμης ωριμότητας μου» ως και την περίοδο της «ώριμης ανωριμότητας», περίοδοι και φάσεις της ζωής μου που η καρδιά προσδοκούσε, και σε κάθε προσδοκία απελευθερωνόταν δειλά αλλά γλυκά. Στο τρίτος μέρος του βιβλίου, ¨Τα ερωτικά του ονειρικού απόλυτου¨, η καρδιά καταφέρνει να κάνει την ανατροπή και εν συνεχεία την υπέρβαση και να καταφέρει να γεφυρώσει το ποθητό όνειρο με την πραγματικότητα και να φτεροκοπήσει ψηλά…και να αφεθεί, ανεμοπορώντας στα ρεύματα γνήσιων συναισθημάτων.

-- Ποια λοιπόν ανάγκη σας ώθησε να ασχοληθείτε με την ποίηση; Τι είναι η ποίηση για εσάς;

Ι.Α: … ξεκίνησα να γράφω στίχους από την εφηβική-μεταεφηβική μου ηλικία… κάθε ερέθισμα γύρω μου, κάθε στιγμή που δονούσε την καρδιά μου την αποτύπωνα στο χαρτί… ήταν για μένα απελευθέρωση ψυχής, θα’ λεγα το απαραίτητο οξυγόνο για την ουσιαστικοποίηση της ύπαρξής μου. Άρα, η αδήριτη ανάγκη και ο πόθος να υπερβώ τον καθημερινό μου εαυτό ώστε να τον απελευθερώσω και τελικά να αυτοπροσδιοριστώ ήταν το πρωταρχικό κίνητρο να ασχοληθώ με την ποίηση.
Όσον αφορά στο τι είναι ποίηση, πιστεύω ότι για την ποίηση δεν μπορείς να δώσεις ένα συγκεκριμένο ορισμό γιατί από μόνη της η ποίηση ως τέχνη και ως αξία σε οδηγεί στο να προσεγγίσεις την αλήθεια της ψυχής σου ώστε να προσδιορίσεις την ατομικότητά σου, ξεβολεύοντας τον καθημερινό σου εαυτό από την ησυχία και την ασφάλεια και τελικά να φτάσεις στην υπέρβαση της ύπαρξής σου. Άρα ο οποιοσδήποτε ορισμός της ποίησης αυτόματα ακυρώνει την εμβρίθειά της…

-- Όταν γράφετε, ποιος είναι ο τρόπος που επεξεργάζεστε τα ποιήματά σας. Τα παρουσιάζετε εν τη γέννησή τους ή τα επεξεργάζεστε, ώστε το αποτέλεσμα να είναι αρτιότερο;

Ι.Α: … επειδή –όπως προείπα-κάθε στίχος μου αποτελεί πηγαία και αυθόρμητη κατάθεση ψυχής που ζητά να αποδράσει από τα ενδόμυχα μονοπάτια της ψυχής και του νου και να ελευθερωθεί στην απλότητα της ελεύθερης έκφρασης ώστε να κρατήσει την αθωότητα, τη γνησιότητα και την αυθεντικότητα της πρώτης δόνησης, προσπαθώ να μην επεξεργάζομαι περαιτέρω τους στίχους ώστε να αποφύγω την επιτήδευση και κατά συνέπεια την αλλοίωση της γνησιότητας των πρώτων σκιρτημάτων…

-- Η πρώτη σας συλλογή είναι ουσιαστικά ερωτικά ποιήματα. Θα θέλατε να κινηθείτε και στο μέλλον στην ίδια θεματολογία ή πιστεύετε ότι ο χώρος της ποίησης και των ανησυχιών σας, μπορεί να σας αναγκάσει να δραπετεύσετε και σε άλλα θέματα (πχ κοινωνικά, πολιτικά, υπαρξιακά κτλ).

Ι.Α: … επειδή ακριβώς μέσα από τις Ανεμοπορίες καρδιάς γίνεται προσπάθεια ο έρωτας να αναβιωθεί ως έννοια, ιδέα και αξία πνευματικής ανάτασης και ηθικής διάπλασης, ο ίδιος ο έρωτας ωθεί τους στίχους να δραπετεύσουν από τη φύση τους και να απλωθούν σε κοινωνικές και υπαρξιακές αναζητήσεις… Πιστεύω, ότι όταν στα έργα σου – είτε αυτά είναι ποιήματα είτε όχι – πραγματεύεσαι τον έρωτα είναι σαν να σιμώνει κοντά σου όλο το σύμπαν και αναπαύεται στις χούφτες σου…κι έτσι προσεγγίζεις ατομικές και κοινωνικές αλήθειες…

-- Πιστεύω ότι ο κάθε ποιητής γράφει προσπαθώντας να δώσει στο κοινό (του) κάποια μηνύματα. Το δικό σας μήνυμα, υπάρχει; ποιο είναι αυτό;

Ι.Α: το δικό μου μήνυμα είναι πως μόνο όταν η καρδιά μας αφήνει ανέμελα τις φτερούγες της να ανεμοπορήσουν μόνο τότε παύουμε να είμαστε απόντες και απούσες από τον εαυτό μας και μόνο τότε ερχόμαστε σε επαφή με την αλήθεια μας και την αθωότητά μας…

-- Ο ποιητής μπορεί να συμβάλλει στην προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο; Και πως μπορεί να επιτευχθεί τούτο;

Ι.Α: ποίηση γαρ ήθος ποιεί (αποδίδοντας στο ήθος την πολυδιάστατη και πολυσχιδή ερμηνεία και αξία του)…ο ποιητής είναι ο άνθρωπος που αποκαλύπτει τον εαυτό του υπερβαίνοντας την ύπαρξή του… είναι ο ελεύθερα προσηλωμένος, ο πιστά αφοσιωμένος, ο ακάματος αγωνιστής της τέχνης της ζωής… ο άνθρωπος που θα αντιληφθεί τη δόνηση της στιγμής και θα την απλώσει στην ανθεκτικότητα του χωροχρόνου…έχοντας, λοιπόν, τέτοια δύναμη στα χέρια του είναι ικανός να συμβάλλει στην οικοδόμηση πνευματικών και συναισθηματικών αξιών αποδυναμώνοντας την ευτέλεια κάθε τι μη γνήσιου και αληθινού…

-- Υποστηρίζω την άποψη ότι γράφονται ακόμα και σήμερα πολύ όμορφα ποιήματα. Παρ΄ όλα αυτά, έχω την αίσθηση ότι δεν έχουν τη δυναμική παλαιοτέρων ποιημάτων ώστε να μείνουν στη μνήμη μας, όπως π.χ. Μια Ιθάκη, Ένας Εθνικός ύμνος, Θερμοπύλες, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Άξιον Εστί, κτλ (ενδεικτικοί τίτλοι ...) Ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι λόγοι ή τελικά γράφονται όμορφα ποιήματα μα όχι της ίδιας αξίας.

Ι.Α: πιστεύω ότι και σήμερα γράφονται όμορφα ποιήματα. Αυτά που ξεχωρίζουν και αναδύουν την ομορφιά τους είναι αυτά που υπηρετούν την αυθεντικότητα της πρώτης έκφρασης… αν η ψυχή δε φλέγεται, αν η καρδιά δε χτυπά εκκωφαντικά, αν η ποίηση δε σε πεθαίνει και δε σε αναγεννά ταυτόχρονα, η πένα νεκρώνεται. Μόνο τότε θα πάψουν να υπάρχουν όμορφα ποιήματα…

-- Στην Ποίηση ποια είναι τα επόμενα βήματά σας. Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

Ι.Α: … ναι, ετοιμάζω κάτι καινούργιο το οποίο οδεύει στην ολοκλήρωσή του… κεντρικές θεματικές του αποτελούν ο έρωτας, η γυναίκα, η φύση…

-- Τελειώνοντας …...

Ι.Α: Εύχομαι, διαβάζοντας τις Ανεμοπορίες καρδιάς, η δική σας καρδιά να τολμήσει να ανεμοπορήσει έστω και για λίγο, γιατί έχουμε μάθει να φτεροκοπάμε αδιάκοπα μέσα σ’ αυτή την καθημερινότητα των συνεχών συγκρούσεων και εντάσεων, του άγχους και των ανασφαλειών, και ξεχνάμε να ξεκουράσουμε τα φτερά μας αφήνοντάς τα να ανεμοπορήσουν ξέγνοιαστα και ελεύθερα. Ας αποτελέσουν, λοιπόν, οι … Ανεμοπορίες Καρδιάς τις φτερούγες για το δικό σας ευοίωνο ταξίδι...

Κύριε Γκόγκα σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να απαντήσω στα ερωτήματά σας.
Με ευχαριστίες για τον χρόνο σας που μου αφιερώσατε, με εκτίμηση στην ποίησή σας και με την παραίνεση να συνεχίσετε ακάματα τη σπουδαία σας προσπάθεια με το ιστολόγιο…

Αναρτήθηκε από Dimitrios Gogas στις 10:32 μ.μ.

Ετικέτες Αγγελή Α. Ιωάννα


Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Γυναίκα - 7 ημέρες δημιουργίας, Ιωάννα Α. Αγγελή






Γυναίκα – 7 ημέρες δημιουργίας

Δευτέρα : Γεννήθηκες γυναίκα
από τα σπλάχνα γυναίκας μάνας

Τρίτη : Βαφτίστηκες γυναίκα
με τα μυρωμένα δάκρυα γυναίκας Παναγιάς

Τετάρτη : Άγουρη γυναίκα έπαιξες
στα ξεροχώραφα της γυναίκας γης

Πέμπτη : Νυμφεύθηκες,
και η δική σου μήτρα, γυναίκα γέννησε

Παρασκευή : Σαν λόγχισε η αρρώστια
τον έναν σου μαστό,
πάνω σε άτι ατίθασο
κάλπασες γυναίκα αμαζόνα

Σάββατο : Κοιμήθηκες γυναίκα
στην αγκαλιά της γυναίκας εκκλησιάς

Κυριακή : Πανσέληνη γυναίκα, τώρα, ολόγιομη
στης ουράνιας νυχτιάς
τη νήνεμη αγκάλη
ανασταίνεις ψυχή




Ιωάννα Α. Αγγελή

... αφιερωμένο στον αγώνα των γυναικών με καρκίνο του μαστού, στο Άλμα Ζωής και στον σημερινό 9ο Greece Race for the Cure ...

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

"Αστείρευτο Είναι μου" Ιωάννα Α. Αγγελή

       

Αστείρευτο είναι μου


Πώς να στερέψει ο νους από σένα νε,

πώς να καλάρει η καρδιά τους ανεξέλεγκτους χτύπους της.

Κάθε μου σκέψη Εσύ, κάθε καρδιοχτύπι Εσύ...

Ν’ αφήσω την ψυχή μου να ανεμοπορήσει ξέγνοιαστα

για να καλμάρει, να ξεκουραστεί,

να ζυγιάσει τη ζωή με τον θάνατο

και στο πρώτο φτεροκόπημα να βάλει πορεία

για το ανενέργητο χρέος της

απέναντι στη μεγαλοσύνη της δικής σου ψυχής.

Κι όταν εκπληρωθεί το χρέος της να ξεκινήσει πάλι

για την επόμενη πτήση στους αιθέρες της καρδιάς σου

για να κυριευτεί από την αυθυπόστατη ύπαρξή σου,

να ζαλιστεί στη σαγήνη των φιλιών σου,

να θυμώσει με την ενοχή του χρόνου,

να οργιστεί με την αλλότρια κτήση των σωμάτων μας

και ξανά να γαληνέψει στο θρόισμα της λαλιάς σου.

Και το ταξίδι στ’ ανοιχτά πελάγη σου να μην έχει τέλος,

μόνο αρχή, αρχή και πηγαιμό,

αρχή σε κάθε προσδοκία,

πηγαιμό σε κάθε πόθο εκπλήρωσης

και πάλι ν’ αρχίζει

και πάλι να νοσταλγεί

και πάλι να ονειρεύεται,

ακάματα να οδεύει, αγόγγυστα να πονά, χωρίς σταματημό.

Πώς, λοιπόν, να στερέψω από σένα νε,

πώς να ζήσω χωρίς τη ζωή σου,

γλαυκό μου ταξίδι, ευοίωνο όνειρό μου,

είσαι το είναι μου, είμαι το εγώ σου...



Το ποίημα "Αστείρευτο Είναι μου"
περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή
"Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς",
Εκδόσεις Όστρια


"Καζαντζάκειος Πλους", Διάκριση στα Καζαντζάκεια 2017



Καζαντζάκειος πλους

Ταξίδι αλαργινό ξεκίνησα 
στις θάλασσες των ονείρων του.
Εκεί, πάνω στις αράδες του πατώ 
και βάζω πλου για το νησί του.

Θαρρώ, στην πλώρη στέκεται ορθός, 
ο «Καπετάν Μιχάλης»,ηλιοκαμένος και αψύς, 
έναν βαθύ αναστεναγμό αφήνει στον αγέρα,
«Έως πότε;» μάνα γη θα πνέεις σκλαβωμένη;

Να’ σου στην πρύμνη, φάνηκε ο «Ζορμπάς»,
με φλογισμένα βήματα, αντρίκια,
σέρνει χορό λυτρωτικό, 
τη λευκή μοναξιά του να ξορκίσει.

Βουτώ στον βυθό των στεναγμών του, ν’ ανασύρω
απ’ το ναυάγιο του κόσμου τις «Σπασμένες Ψυχές»
του Ορέστη, του Γοργία, της Νόρας, της Χρυσούλας.

Στην «Οδύσσεια» του, η πένα μου αναθαρρεύει
και περιπλανιέται στους χιλιάδες στίχους του.
Εκεί παγιδεύεται, νεκρώνεται, αναγεννάται.

Μοναχική ερωμένη κάθομαι αόρατα 
πάνω στον «Βραχόκηπο»,
δίπλα στους δυο εραστές, 
οι ανεκπλήρωτοι δικοί μου πόθοι αγρυπνούν,
και σαν αγρίμια στροβιλίζονται 
ως της Ανατολής το λιόγερμα.

Ξάφνου, τα αξόδευτα κύματα 
της λεύτερης καρδιάς του,
θεριεύουν στη δική μου καρδιά 
και σαν ρίμες ατίθασες,
πάνω στην αλισάχνη τους, 
πλέκουν τις «Τερτσίνες».

Αποσύρομαι στ’ αμπάρι του καραβιού 
να τον σκεπάσω που κρυώνει,
η αρρώστια του προσπερνάει τον χρόνο του,
έχει τρυπώσει στις φλέβες του, 
έχει ξεβολέψει το κορμί του.

Πλευρίζω το σκαρί, το ταξίδι τέλειωσε.
Ο νους και η καρδιά μου απαγκιάζουν τώρα
στο λεύτερο λιμάνι των λόγων του˙
Κι ο ορίζοντας των έργων του;
Πάντα ανοιχτός γι’ αλαργινά ταξίδια…



Το ποίημα "Καζαντζάκειος Πλους" 
τιμήθηκε με Διάκριση 
από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών 
στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης,
Καζαντζάκεια 2017

"Έτσι καθώς σε κοιτάζω", "Πόσο μου λείπεις" Ιωάννα Α. Αγγελή




Έτσι καθώς σε κοιτάζω


Έτσι καθώς σε κοιτάζω να αναμιγνύεις τα χρώματα της ζωής
και με περίσσια τέχνη τα δάχτυλά σου να ζωντανεύουν όνειρα,
σ’ ένα χορό θέλω να σε στροβιλίσω
κάθε στροφή του και μια λήθη του παρελθόντος
κάθε φιγούρα του και μια πνοή του σήμερα
κάθε βήμα του και μια υπόσχεση μελλοντική

Έτσι καθώς σε κοιτάζω να γονατίζεις 
και να χάνεσαι στη δημιουργία σου 
και τα χέρια σου να γεμίζουν με το κόκκινο του πάθους,
ένα εκστατικό φιλί ποθώ από τα χείλη σου
να’ ναι η δροσιά του πηγή ελευθερίας
να’ ναι η φλόγα του δύναμη αντοχής
να’ ναι η αίσθησή του ανάσεμα λύτρωσης

Έτσι καθώς σε κοιτάζω να πλένεσαι 
από το κόκκινο, το γαλάζιο, το λευκό 
και να στάζεις το άρωμα του λεμονιού στις παλάμες σου,
να σφίξω τα χέρια σου λαχταρώ μέσα στα δικά μου
κι ας νιώσω τότε την ανατροπή του φόβου
κι ας αφεθώ στην υπέρβαση του ανέφικτου
κι ας χαθώ στο άγγιγμα της ηδονής





Πόσο μου λείπεις…


Κάθε βράδυ η φωνή μου αχολογεί
στη σιωπή της απουσίας σου
σαν νότα που αναζητά τη χαμένη μελωδία της.
Το κορμί μου θύει αγριεμένο σαν κύμα που ξεσπά
πάνω στα βράχια της ακροθαλασσιάς.
Πόσο μου λείπουν τα ζωντανά σου μάτια
που μέσα τους κάθε εικόνα του κόσμου
αναπλάθεται σε εαρινή οπτασία.
Και πόσο μου λείπει η μεθυστική μυρωδιά σου
που με απλόχερη γαλήνη ξυπνά τις ένοχες αισθήσεις μου.
Αχ, πόσο μου λείπει η αψάδα των φιλιών σου
όταν τα χείλη σου μεστώνουν στα δικά μου
αφήνοντας σταγόνες ζεστού κόκκινου κρασιού.
Πιότερο μου λείπει τ’ ανέγγιχτο κορμί σου
που τα χέρια μου δεν τόλμησαν ακόμα να το ανιχνεύσουν
παρά μονάχα ν’ αφήσουν ένα ανεπαίσθητο χάδι δειλού πάθους…
…κι όταν τα μάτια μου σαν αχνοκέρια τρεμοκλείνουν
για να κοιμηθούν δίχως τη νήνεμη αγκαλιά σου…
μου λείπεις απεγνωσμένα…μου λείπεις…



Τα ποιήματα "Έτσι καθώς σε κοιτάζω" και "Πόσο μου λείπεις", 
περιλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή 
"Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς", 
Εκδόσεις Όστρια




Τ

"Περιβάλλον-Μητέρα Φύση", 5ο Διεθνές Βραβείο Ποίησης


Περιβάλλον – Μητέρα Φύση

Σε κάλεσα να έρθεις Μητέρα Φύση
- κι εσύ, με μια αγκαλιά αμύριστα ρόδα –
πάνω στη ράχη του γελαστού σου ήλιου, κάλπασες γοργά
ως της αυλής μου την ξεχασμένη αθωότητα.
Μπρος στα νωθρά μου πέλματα, γονάτισες ταπεινά
και με τους σπόρους του μεσημεριού σου κάρπισες το διάβα μου.
Η αγκαλιά των αστεριών σου καταφύγιο ερώτων,
τα δάκρυα των θαλασσών σου ραντίζουν 
τη νοσταλγία του μισεμού.
Ρούφηξα μία μία τις πνοές των μελτεμιών σου, 
να’ ρχονται να παιχνιδίζουν με των μαλλιών μου 
το δακρυσμένο γκρίζο.
Σε ποια ακτή σου να ονειρευτώ; 
Σε ποιον ουρανό σου να πετάξω;
Το βλέμμα μου μελαγχολικό υποκύπτει
στην απεραντοσύνη των εικόνων σου.
Γλιστρώ στις πλαγιές των αγέρωχων βουνών σου,
εκεί ανηφορίζω ως τις κορφές τους 
κι αναζητώ τη χαμένη προσδοκία.
Μυρίζω μενεξέ και γιασεμί
και συγχωρούνται αυθωρεί οι ενοχές της σάρκας μου.
Μη με εγκαταλείπεις Μητέρα Φύση!
Ντύσε με ολάκερη με το φόρεμα που κέντησαν
οι δάφνες και οι ελιές της λησμονημένης πατρίδας σου.
Απλώσου πάνω μου γαλήνια 
και με τις φτερούγες των πουλιών σου
τύλιξε τα λόγια, τα φιλιά, που είχαν ξεστρατίσει 
στων πόθων το κάλεσμα.
Άσε τις μυρτιές και τα κυκλάμινά σου να χυθούν πάνω
στου στήθους μου τη λαχτάρα κι απλόχερα
να γρηγορέψουνε τους χτύπους της καρδιάς μου.
Άσε τα χλωμά δάχτυλα του φεγγαριού σου να με πλανέψουν 
και σαν γλύπτες των καιρών να σμιλέψουνε 
κάθε εξοχή του κορμιού μου.
Ω! Μητέρα Φύση, άκουσέ με κι επέστρεφε 
κάθε φορά που ολιγοψυχώ
και με περίσσια αντοχή κάλλυνε την ψυχή μου
με τη νηνεμία της παρθενικής σου ανάσας.




Το ποίημα "Περιβάλλον-Μητέρα Φύση"
τιμήθηκε με το 5ο Βραβείο Ποίησης,
από την Ένωση Ελλήνων Δημιουργών
και τον Πολιτιστικό Φορέα «Η Ελλάδα σε τροχιά μέλλοντος»
στα πλαίσια των πολιτιστικών δράσεων
του «EARTH Poetry, Literary & Theatrical performances Festival»,
στον Διεθνή Διαγωνισμό για το Περιβάλλον 2017