2 Απριλίου 2015
Διαβάζοντας,
την ποιητική συλλογή «Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς»,
αντιλήφθηκα πως η ποίηση της Ιωάννας Αγγελή ταξίδεψε από την αισθητική έκφραση
των εφηβικών της χρόνων στην αισθητική έκφραση της ώριμης αρμονίας και της
ιδεατής πληρότητας.
Εναρμόνισε
αβίαστα τις παραστατικές δυνάμεις της στιγμής με την απόλυτη αρέσκεια της
συνέχειας, του … για πάντα…
Η
αισθητική συγκίνηση που απορρέει από τα ποιήματά της δεν οδηγεί στην επιθυμία
για το απτό και υλικό αλλά για τη μοναδική αισθητική και πνευματική συγκίνηση
του υπερβατικού.
Η γραφή
της, περιοριστική στην αρχή, ελεύθερη και ρευστή στη συνέχεια… οργανωμένη στην
αρχή, προοδευτικά ευαίσθητη και εξελισσόμενη στη συνέχεια… αναδύει τη διάθεσή
της για σιωπηλή συμμαχία με τον υπερατομικό λόγο.
Ορμώμενη
από υποκειμενισμό και προσωπικές στιγμές ξεδιπλώνει και διακρίνει, ως μια νέα
ραβδομάντης, την ωραιότητα της ψυχής της αναγνώστριας και του αναγνώστη των
ποιημάτων της.
Τα
ποιήματα του τρίτου μέρους της συλλογής έχουν τίτλο «Τα ερωτικά του ονειρικού
απόλυτου».
Είναι ποιήματα που
αποτυπώνουν την ερωτική διάθεση της ποιήτριας με νοηματική και αισθητική γραφή.
Η
ποιητική έκφραση βρίσκεται στο απόγειό της και βρίσκει διέξοδο άλλοτε μέσω της
απλής και καθαρής εικόνας των αισθήσεων και συγκινήσεων και άλλοτε μέσω της
συνολικότητας του στίχου και της στροφής.
Οι λέξεις, οι
φράσεις, οι στίχοι αποκτούν νόημα και συνειρμικά οδηγούν στο «αέναο κάλεσμα και
την αέναη ενσυναίσθηση», « στη στιγμή της ηδονής και το νυχτερινό αντάμωμα».
Αυτό
αποτελεί και το φιλοσοφικό στοιχείο της ερωτικής ποιητικής ενότητας της
συλλογής.
Οι λέξεις πάλλονται
ρυθμικά αποδίδοντας τους λόγους της καρδιάς και την ερωτική στάση του
συνειδητού και του ασυνείδητου.
Τα ρήματα
δημιουργούν το αισθητικό αποτέλεσμα των προσωπικών ομολογιών που ξεπερνούν τη
λογική και τους φραγμούς της και όπως αναφέρει η ίδια η εισαγωγή της… (αν και
αναφέρεται στους σημαντικούς ανθρώπους που υπάρχουν στη ζωή της)… της
επιτρέπουν να πετά ψηλά, ξέγνοιαστα και ελεύθερα…
Η άλογη
δύναμη της ποίησής της εντοπίζεται στα ποιήματα που μετουσιώνουν την ουσία της
ζωής, του πάθους, της αγάπης, της έκστασης και της ηδονής, σε τέχνη, σε έρωτα
για δημιουργία και έκφραση.
Τούτο αποτελεί
στοιχείο της εσωτερικής καλλιέργειας, της εσωτερικής αρμονίας και των εξωγενών
κλυδωνισμών.
Αποκάλυψη
της ενότητας είναι η επιτυχής σύνδεση των πραγματικών, των καιρικών ανθρώπων με
το υπερβατικό και ερωτικό είναι.
Οδηγούμαστε
σταδιακά στη μέθεξη για το ωραίο, και τη βίωση της αισθητικής συγκίνησης.
Κλείνοντας,
θα έλεγα πως αποτελεί στοίχημα της ποιητικής συλλογής, αλλά και για την ίδια
την ποιήτρια, η αναβίωση, η δυνατότητα αναδημιουργίας, η μεταδοτότητα των
ποιημάτων και το ανέβασμα των αναγνωστών και αναγνωστριών στην ανώτερη σφαίρα
της πνευματικής πληρότητας… χωρίς περιορισμούς…
Μαρία Ν. Σκόμπα
Διδάκτωρ Κοινωνικής
Πολιτικής
του Πάντειου Πανεπιστημίου
