"Έτσι καθώς σε κοιτάζω", "Πόσο μου λείπεις" Ιωάννα Α. Αγγελή

Έτσι καθώς σε κοιτάζω

Έτσι καθώς σε κοιτάζω να αναμιγνύεις τα χρώματα της ζωής

και με περίσσια τέχνη τα δάχτυλά σου να ζωντανεύουν όνειρα,

σ’ ένα χορό θέλω να σε στροβιλίσω

κάθε στροφή του και μια λήθη του παρελθόντος

κάθε φιγούρα του και μια πνοή του σήμερα

κάθε βήμα του και μια υπόσχεση μελλοντική

Έτσι καθώς σε κοιτάζω να γονατίζεις 

και να χάνεσαι στη δημιουργία σου 

και τα χέρια σου να γεμίζουν με το κόκκινο του πάθους,

ένα εκστατικό φιλί ποθώ από τα χείλη σου

να’ ναι η δροσιά του πηγή ελευθερίας

να’ ναι η φλόγα του δύναμη αντοχής

να’ ναι η αίσθησή του ανάσεμα λύτρωσης

Έτσι καθώς σε κοιτάζω να πλένεσαι 

από το κόκκινο, το γαλάζιο, το λευκό 

και να στάζεις το άρωμα του λεμονιού στις παλάμες σου,

να σφίξω τα χέρια σου λαχταρώ μέσα στα δικά μου

κι ας νιώσω τότε την ανατροπή του φόβου

κι ας αφεθώ στην υπέρβαση του ανέφικτου

κι ας χαθώ στο άγγιγμα της ηδονής

Πόσο μου λείπεις…

Κάθε βράδυ η φωνή μου αχολογεί

στη σιωπή της απουσίας σου

σαν νότα που αναζητά τη χαμένη μελωδία της.

Το κορμί μου θύει αγριεμένο σαν κύμα που ξεσπά

πάνω στα βράχια της ακροθαλασσιάς.

Πόσο μου λείπουν τα ζωντανά σου μάτια

που μέσα τους κάθε εικόνα του κόσμου

αναπλάθεται σε εαρινή οπτασία.

Και πόσο μου λείπει η μεθυστική μυρωδιά σου

που με απλόχερη γαλήνη ξυπνά τις ένοχες αισθήσεις μου.

Αχ, πόσο μου λείπει η αψάδα των φιλιών σου

όταν τα χείλη σου μεστώνουν στα δικά μου

αφήνοντας σταγόνες ζεστού κόκκινου κρασιού.

Πιότερο μου λείπει τ’ ανέγγιχτο κορμί σου

που τα χέρια μου δεν τόλμησαν ακόμα να το ανιχνεύσουν

παρά μονάχα ν’ αφήσουν ένα ανεπαίσθητο χάδι δειλού πάθους…

…κι όταν τα μάτια μου σαν αχνοκέρια τρεμοκλείνουν

για να κοιμηθούν δίχως τη νήνεμη αγκαλιά σου…

μου λείπεις απεγνωσμένα…μου λείπεις…

Τα ποιήματα "Έτσι καθώς σε κοιτάζω" και "Πόσο μου λείπεις", 
περιλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή 
"Ποιήματα Στιγμής Ποιήματα Ζωής Ανεμοπορίες Καρδιάς", 
Εκδόσεις Όστρια

Τ