Απανταχού Ελληνισμός,
διαχρονικές αξίες
Στην παρθενική σου μήτρα Ελλάδα πλάστηκα άνθρωπος.
Απ’ τις λαγόνες σου γεννήθηκα στο φως σου.
Θήλασα το αίμα της ιστορίας των αιώνων σου
απ’ τα γιομάτα στήθη σου με δόξα κι αρετή.
Χριστιανή βαφτίστηκα στα νερά της Ορθοδοξίας σου
και με μειδίαμα ταπείνωσης την Παναγιά μας προσκυνώ.
Αξιώθηκα να φέρω στις πλάτες μου τις θυσίες των ηρώων σου,
του Λεωνίδα, του Μέγα Αλέξανδρου,
της Μπουμπουλίνας, του Κωστάκη.
Από σένα Ελλάδα που δεσπόζεις αέναα στον χρόνο,
μαζεύω τους ανθούς της γλώσσας σου,
κατοικώ στην παράδοση, στις τέχνες και τους νόμους σου.
Απ’ τη θάλασσά σου αρπίζω μουσική
κι απ’ τα βουνά σου τα χρώματα ζυμώνω.
Σαν ακουμπούν τα βλέφαρα στη θέα του Παρθενώνα
και σέρνονται τα γόνατα στον Τάφο των ηρώων,
ένα στεφάνι αγριελιάς πλέκω να στεφανώσω
τον αθάνατο Ελληνισμό που ορθώνεται στον χώρο.
Άμα ποθήσω έναν χορό, τα άστρα κατεβαίνουν,
τα βήματα να σύρουνε σαν του Ζαλόγγου οι κόρες.
Κι όταν ζητήσω αγκαλιά, σε μια σου αξία πάω,
στη Μάνα που την κάρπισες μ’ αντοχή και σθένος,
τη Μάνα τη φιλόστοργη, την ηρωίδα Μάνα.
Κάτω απ’ την πανσέληνό σου τη λαμπρή,
στίχους ποιητών που θέριεψαν την αγάπη, άδω,
Ελύτη, Ρίτσο, Παλαμά, Πίνδαρο, Κρυστάλλη.
Και συνεχίζω ν’ αγρυπνώ σαλπίζοντας τους λόγους,
του Δημοσθένη, του Περικλή, του γέρου Κολοκοτρώνη.
Λατρεύω έννοιες αδήωτες κι αυθύπαρκτες στα χρόνια,
Δημοκρατία, Λευτεριά, Ήθος, Αντρειοσύνη.
Τόσες αξίες θαλερές κι ακάματες στα μάκρη,
κάθε ψυχή ελληνική ευλαβικά φυλάει.
Γένος Ελληνικό, θεόσταλτο, απανταχού υψώνεις,
τις αυτόφωτες αξίες σου, τις διαχρονικές σου,
για να φωτιστούνε οι καρδιές
κι ο νους όλης της πλάσης.
Το ποίημα "Απανταχού Ελληνισμός Διαχρονικές Αξίες
(που ήταν και το θέμα του Δ΄ Παγκόσμιου Συνεδρίου των Αμφικτυόνων)
τιμήθηκε με το 2ο Βραβείο Ποίησης
από την Αμφικτυονία Ελληνισμού
στον 7ο Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό
