Συνεργασία με το Λογοτεχνικό Περιοδικό Κέφαλος

Ανάπεμψις νεκρική (Σύγκλιση αναπεμπόμενη)

Απ’ τον αυλό της Πιερίδας Μούσας πλανεύτηκα

και πάνω στην ασπίδα του Άρη κείτομαι τώρα

να αιμορραγώ σταγόνες στραγγισμένου ασφόδελου.

Πάνω στον βράχο η Νικομάχη μου γνέφει να τη σιμώσω˙

θαρρώ κρατεί κλώνους σέλινου να με στεφανώσει,

ωσάν πρώτη ιέρεια σε νεκρικούς αγώνες.

Πλάνη οικτρή!

Ακόμα και ’δω που ψυχορραγώ παραμένω πλανεμένη.

Προσωποποιούμαι ιέρεια μα εγώ νεκρή κυλιέμαι.

Σφαλίζω τα μάτια μου με όστρακου αμπάρα

κρατώντας μες τις κόρες μου τα ναυαγισμένα

κρωξίματα των ανάφαγων γλάρων.

Μεθυσμένος θρόος τ’ αφτιά μου τυραννάει

να με οδηγήσει γρήγορα στην αγχίαλη χαράδρα.

Αίφνης, απ’ τον ουρανό, ακούστηκε

ήχος παιάνιος, δοξαστικός, και δυο λευκοί αγγέλοι,

πάνω σε σμήνος αστεριών σταθήκανε μπροστά μου.

Ο ένας πιάνει το χέρι μου κι ο άλλος την πληγή μου

και ευθύς το σώμα μου, μαζί και η ψυχή μου

νεφέλωμα γινήκανε δίπλα στις πλειάδες.

Σύγκλιση αναπεμπόμενη!

προς τον ουράνιο Πατέρα που άπλωσε

μακρόθυμα την άχρονη αγκαλιά του.

Νιογέννητος χρόνος

Νιογέννητου χρόνου κάλαντα

περιπλανώμενη φυσαρμόνικα θροΐζει.

Σκορπίζει ευχές γιορτινές,

παραμύθια παιδικά δωρίζει.

Ρόδινων φιλιών μοσχοβολιές

αγαπητικές χορδές απλώνουν.

Λύνουν άναρχους χωρισμούς,

αναστήματα ουρανών φιλιώνουν.

Μοναχικών εκκλησιών σήμαντρα

ταπεινές παλάμες τα βαράνε.

Αντιλαλούν γελαστές φωνές,

ύμνους αγγέλων τραγουδάνε.

Φωτισμένων ποταμών ύδατα

σεμνοί πατέρες τα ραντίζουν.

Πλένουν μιαρά κορμιά,

αδάκρυτες ψυχές  βαπτίζουν.

Αλησμόνητης παράδοσης φωτιές

παρθενικά ζευγάρια τις πηδάνε.

Λιβανίζουν βλαστήμιες σειλινές,

σπίθες ακτινοβόλες περπατάνε.

  

Ιωάννα Α. Αγγελή

Τα ποιήματα "Ανάπεμψις νεκρική (Σύγκλιση αναπεμπόμενη)"

και "Νιογέννητος χρόνος" 
από την ποιητική συλλογή Ανάπεμψις Πραεία

της Ιωάννας Α. Αγγελή 

φιλοξενούνται στο διπλό τεύχος 2-3 

του Λογοτεχνικού Περιοδικού Κέφαλος.