Αυτοκυοφορία
Όσα
έλεγε ο ήλιος
τα
κατασπάραζαν οι ανηφοριές.
Όσα
αθώωνε το βλέμμα
τα
πότιζε ενοχή ο πόνος.
Τρελή
η σάρκα
λαχταρούσε
ανέγγιχτες ηδονές.
Η
γη φύτευε έρωτα
για
να καρπίσει αγάπη.
Η
θάλασσα έσπερνε πόθο
για
ν’ ανθίσει ζωή.
Μισόκλειστες
οι ματιές
φιλοτεχνούσαν
τον πίνακα του χρόνου.
Έκανα
να μυρίσω τον ανθό των άστρων
και
ραντίστηκα με σταγόνες καημού.
Σύρθηκα
ως τα οργωμένα χώματα
και
βούρκωσα από την απεραντοσύνη της γης.
Κουρασμένα
τ’ αγγίγματα
κέντησαν
με αναστεναγμούς
τις
δανεικές στιγμές.
Κι
αν καλέσω την αλήθεια
να
ταξιδέψει στης ψυχής τους ουρανούς;
Φοβάμαι
πως γονατιστή θα κλάψει
μέσα
στις στροφές των αδιάβαστων ποιημάτων.
Τι
θα απογίνω; με ρωτώ
κι
η απάντησή μου επιστρέφει
στης
μήτρας την παρθενική αύρα.
Ξέρω
καλά, ότι εκεί,
στα
αθώα αρώματα θα αναπαυτώ,
εκεί,
μέσα σε στίχους και στροφές αλύτρωτων ποιημάτων
θα
κυοφορήσω πάλι έναν άλλο εαυτό μου
Το ποίημα "Αυτοκυοφορία" της Ιωάννας Α. Αγγελή
περιλαμβάνεται στο Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2019
του Λογοτεχνικού Περιοδικού Κέφαλος.
